Bir kez uyuyamayacağını hissetmek uykusuzluğa sürükleyen en önemli nedendir.Baş ağrım beni yatağa doğru sürükledi ve yattım.Ama uzun süredir kıvranıyorum yatakta.Düşüncelerimle cebelelleşiyorum adeta.Ben kovaladıkça üzerime doğru gelen düşüncelerimle...
Uzun zamandır yazmadım.Hem de yazmaya çok ihtiyacım olmasına rağmen.Niye yazamadım?Çünkü iyi yazamayacağımı düşündüm.İşte aslında bu gece uyutmayan ana düşünce de bu beni.Çok iyi yapamadağına inandığın her ne varsa at çöpe gitsin.Obsesif ve zavallıca bir düşünce belki de ...
Üşüyorum,çok üşüyorum..Ev sıcak(mış). Üstelik kaloriferler yanıyor;ama ben iliklerime kadar üşüyorum.Her şeyi iliklerine kadar yaşayan küçük kız iliklerine kadar üşüyor.
Komiksin kızım diye çıkıştım kendime.Şuncağızcık yaşında bunca şeyi dert edip dünyayı kocaman algılamak senin neyine?Hiç klişelere kulak vermedin mi sen?İlerde ,büyüyünce(!) o yaşımdayken her şeyi dert ediyordum,insan yaş geçince onlar da ne ki düyor diyeceksin(miş).
Bak yine damdan düşer gibi,daldan dala atlar gibi yazıyorsun.Organizasyon sıfır.Düşüncelerinin dağınkılığını ve milyonlarca diğer düşünce arasından sıyrılışını açık veriyorsun her zaman.
AÇIK VERMEMEK üzerine proglaman kendini kar etmiyor demek ki her zaman.
Dokunduğum her şey yanıyor gibi...Dokunmaktan korkar oldum.İçine bir nebze umut kattığım bütün yemekler yanlış sos kurbanıymış gibi acı bir tada bürünüyor.Bense çaresiz bir bakışla kendime acımaktayım.Kendime acıyacak kadar düşmüş egom..(Egoma sataşanlara duyrulur)
Ne çok susan ne de çok konuşan ben, ben değilim..Riyakarlık yapıyorum manasında söylemiyorum bunu.Hepinize ayrı duvarlar koyuyorum.Kimininki daha kalın,kimininki renkli,kimininki şeffafa yakın(katze)...
Hiçbir tema,hiçbir doğru düzgün amaç güdülemeyen ;ama ifade bende ettim hissiyatı yaratmış bu yazıma son veriyorum.
Akli melakelerimin yerinde olduğu zamanlarda üzerine düşünülmüş yazılar yazabilemek umuduyla...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder