Sorumluluk duygumun getirdikleriyle savaşmaktayım bugünlerde...Bir ben bulma çabasındayım sıkışmış, başkalaşmış, başkalarına ait olmuş benlerde.Tüm düşünce ve hislerimim ipotekli sanki...Her düşüncem ve hissim başkasının varlığına acı verecekmiş gibi.Ben bu denli sorumluluğun fışkıran kaynağı olacak kadar Tanrı değilim ki...Öylesine korkuyorum ki canımın yanmasından ve can acıtmaktan...Ben ne kadar derinde hissediyorsam tüm duyguları başkalarına da bunları yaşatacakmış gibi bir panik halindeyim.Bir yandan da ben diyor içimden bir ses?
Tüm bunlar olup biterken,yaşam normalinde aksederken farklı dünyalarda sen neresindesin her şeyin?Ne istiyorsun?
Ne istediğini bilmek kolay gibi görünse de bazen çok zor insanoğlu için.Hele de benim gibi her şeyden ipotek altında bırakıldığına ya da her şey için bir kağıt imzalarcasına söz verdiğine inanan biri için.
Kendi algısal kapılarının bana açılabileciğine inanan ve kendi düşünebildiği kadar beni var edip varlığıma bir ad koymaya çalışan insanlardan sıkıldım.Yüklediğiniz hiç bir anlamın, tanımın beni karşıladığını düşünmemekteyim.Asıl soru ne olduğum ise benim bile bilmediğim bir şeyi sizin benim duvarlarım ardında kalmanıza rağmen bilemeyeceğiniz aşikar.
Şimdi uyuşturmaktaymışım bedenimi.Nasıl kullanacağını bilemediğiniz hisleriniz uyuşurmuş...
Siz, hepiniz yabancısınız.İpotek altına almanızı istemediğim benliğimi bulmaya çalışıyorum.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder