İnsan olmak yalnız olmak demek belki de.En yakının bile en uzağın olur bazen.Herkesin önce ben diyebileceği bir nokta vardır.Şu an kendimi küçük bir çocuktan dahi savunmasız , yalnız hissediyorum.Dünyamı çalmışlar gibi.Başkasının düzenine göre yaşamak ne kadar da sıkıcı.Sadece kendim için yaşayabileceğim, kendi düzenime göre yaşayabileceğim bir zaman dilimi istiyorum.Tüm aidiyetlerim sarsılıyor yerinden.Bağlı olduğum tüm şahısları bir elimle itebilirmişim gibi.En çok sevenlerimiz değil mi ki bazen en çok zarar veren bize?...
Sahip olduğum tek şey üzerine iyelik eki getirebildiğim yalnızlık belki de.Yalnızlığım...
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder