Kendime Bir Mektup

Yalnız olabilme vaktidir artık...
Yeteri kadar saramıyorlar seni üzgünüm; ama bu gerçek katlanılmaz bir hal almamalı.
Sebebini bilmediğin bir şekilde sürekli devrilen, kökten sarsılan hayat dengelerinin durulacağı bir vakit olacak elbet...
Umut hissetmek gerekir.
Bana hiçbir şeyin için umudun olmadığını söyleme! Eğer olmasaydı şu an nefes bile alamıyor olurdun,emin ol...En karamsar anından bile düzelebiecek umuduyla vazgeçebiliyorsun...
Mutsuz olmayı kanıksarken bir yandan, bir yandan da küçücük yaşına bakmadan hayatla dalga geçmeyi ona kocaman gülümsemelerle karşı çıkmayı öğrendin. Her gözyaşının ardından başka bir anında öc alır gibi patlattığın kocaman gülümsemelerin var...
Bildiğin bir şey var çünkü; bugün , yarın ya da çok uzak bir tarihte ; ama mutlaka bir zaman hayat yatırımlarına karşılık verecek. O vermesse sana ait olması gerekenleri söke söke alacaksın.

Ağla istersen şimdi; ama elbet yarın yine dört bir yandan gülücük dağıtan bir şuursuz olacaksın...