Körebe

Oyunların arasına sıkışıp kalmış vicdan muhasebelerine mahkum etmeseniz ya beni. Birileri kaçıp giderken benim gözüme bağlı bez parçasını çözmem oyunbozanlık değil...
Kaçanlar oyunu bozan
Ben miyim sorumlusu tüm hislerimizin, yoksa sadece siz misiniz sorumlu?
Oysaki ben de herkes gibi sadece kendimi düşünebilirdim.
Uğruna şarkılar bestelenen muhteşem tasvirli kadınlar gibi olmak...
Kadın olmak?
Didem olmak,
Birey olmak,
İnsan olmak,
Aşık olunan olmak...
Peki ya aşık olmak?
Senin gördüğün mü gerçek, benim gösterdiğim mi?
Biz gerçek miyiz?
Körebe oynarken yapılan vicdan muhasebeleri hangimizi rahatlatır ki?
Şimdi sen dur
Sen de...
Bakalım şöyle bir oyuna;
Kaçan ben değilim, ama gözleri kapalı olan benim
Bilincimse sonuna kadar açık,çünkü göremediğim için diğer duyularıma fazlaca ihtiyacım var,
Ellerim boşta hala, kimseye meyil etmemiş, kimseyi yakalamamış henüz.
Sonuç mu?
Hem ebe hem kurban..
Körebe oynarken vicdan muhasebesi yapmayalım bir daha.
Ya vicdanlarımız ölsün ya da oyunlar.
Bir ipte iki cambaz oynamaz.