ÇIĞLIK

Bir gün mutluluğu anlatmak istiyorum burada.Ama henüz çok erken sanırım.Şu an en iyi bahsedebileceğim şey mutsuzluk.Gözyaşlarımın sıklıkla döküldüğü günlerdeyim yine.Mutsuzluğu iliklerimde,ruhumun en ücra köşelerinde hissediyorum.Memnun olamama sendromu benden kaynaklı gibi görünse de aslen bilinse, benim aksi için çok çaba sarfettiğim anlaşılırdı.
Biri sımsıkı sarılsa mutsuzluğum geçecek gibi; ama esas sorun burda.Kimsenin sarılmasına izin veremeyecek kadar uzaklaştım hayattan yaralarımı yanıma alarak.En yakınım bile fırtınalarımdan haberdar değil artık.Kendimim, yalnızım...
Hayal kuruyorum bazen.Öyle iyi geliyor ki anlatamam.Sanki onlar da olmasa yaşayamayacakmışım gibi.Ama hayallerin de kötü bir yanı var: Elbet gerçeğe dönüyorsun.
Peki nedir bu gerçek,beni mutsuz eden gerçek?Kelimelere dökemeyeceğim kadar derinlerde bir yerde yatıyor o gerçek.Biraz dikkatli baksanız aslında bir kaç saniye sonra gözlerimde ses bulacak bir çığlık görürsünüz.Mutsuz çığlıklarım gözlerimde ses buluyor artık...